Voor mij zijn James Patterson en J.D. Barker allebei al bekende auteurs, maar ik had voor Jeugdzonde nog niet eerder wat van hun samenwerking gelezen. De cover valt direct op en de achterflap klinkt ook veelbelovend, maar zal hun samenwerking mij weten te verrassen?
In Jeugdzonde maken we kennis met Walter O’Brien. Wanneer hij als 22-jarige in zijn eerste zaak naar een plaats delict wordt gestuurd, ontmoet hij een bange vrouw onder een wastafel in een badkamer. Op het bed ligt een lijk die geen natuurlijke dood is gestorven. Jaren later is hij rechercheur en denkt hij nog vaak terug aan zijn eerste zaak waar de doodsbange vrouw wist te ontvluchten. Wie was die vrouw en waarom kan hij deze zaak niet loslaten? Wanneer hij ontdekt dat er meer mensen zijn die willen weten wie zij is en waar ze verblijft, ontstaat er weer een actieve zoektocht. Waar is de Zwarte Weduwe, zoals de vrouw nu wordt genoemd? En weet hij haar te stoppen nu blijkt dat er al vele dodelijke slachtoffers de afgelopen jaren zijn gevallen?
Patterson en Barker kiezen in Jeugdzonde ervoor om het verhaal in het heden en het verleden te laten spelen. In het verleden zien we Walter steeds op ouder worden, maar dit geeft wel een goed beeld van wat er in de voorgaande jaren zich heeft afgespeeld. Want dat er veel speelt in dit verhaal dat staat boven kijf. Als lezer hoef je niet bang te zijn dat de sleur al snel in het verhaal zal raken, want de auteurs weten steeds wel weer een detail aan het verhaal toe te voegen om het verhaal levendig te houden. Halverwege het verhaal zakt het verhaal licht in, maar al snel herpakken de auteurs zich.
Voor Jeugdzonde schreven Patterson en Barker al De kustmoorden en Oorverdovend. Alle drie de boeken zijn een standalone. Dat de schrijfstijl van beiden auteurs vlot is, maakt dat je door Jeugdzonde heen vliegt. De hoofdstukken zijn kort en het verhaal kent een goede spanningsboog, al had het middenstuk net wat sterker gekund. Ik had eerlijk gezegd wel wat meer van dit boek verwacht. Er worden veel moorden gepleegd en ik miste de sterke pen die de auteurs hebben als ze zelfstandig schrijven. Het voelde voor mij soms aan alsof ze samen de balans zochten in hun schrijfkracht. Is het verhaal dan slecht? Nee, dat zeker niet, maar ik miste een bepaalt gevoel gedurende het lezen. Ik zat niet op het puntje van mijn stoel, wat ik wel had gehoopt.
Al met al is Jeugdzonde een verhaal met ruim 400 bladzijden die de lezer geregeld op het verkeerde spoor zet van hoe het boek daadwerkelijk in elkaar steekt. Er gebeurd veel, maar dat mag voor mij zeker ook. Ik las het boek met een aantal dagen uit en zal in de toekomst zeker nog wel wat willen lezen van hun samenwerking. Voor nu geef ik een gemiddelde beoordeling van 3 sterren.
Boekensteeg 