Hoe combineert u het werk als kunstenaar en auteur?
Dat gaat eigenlijk vanzelf. Ik wissel schrijven af met schilderen, tekenen en fotograferen. In mijn atelier denk ik – soms ook onbewust – na over mijn schrijfproces. En een foto, schilderij of tekening kan me weer inspireren tot het schrijven van een verhaal of een passage in mijn roman. Ik ben visueel ingesteld. Kijken, observeren is voor mij essentieel, als schrijver en als kunstenaar.
Leest u zelf ook graag en zo ja welk genre?
Zeker, lezen is fantastisch! Ik lees niet erg snel en daardoor ook niet veel, omdat ik vanuit een beroepsdeformatie voortdurend let op stijl en constructie van het verhaal. Ik lees vooral romans en thrillers. Ook biografieën van schrijvers en kunstenaars vind ik interessant.
Hoe komt u op de rode draad van het verhaal en hoe lang kost het u gemiddeld om een boek te schrijven?
Soms komt een rode draad ‘uit de lucht vallen’. Dan hoef ik het verhaal alleen nog maar ‘even’ op te schrijven, maar meestal is het bedenken een langdurig proces. Ideeën krijg ik meestal als ik iets doe waar ik niet bij hoef na te denken: stofzuigen, strijken of wandelen. Van die zaken vind ik wandelen het leukst om te doen. Over De Verkeerde Vriend, mijn debuut, deed ik zo’n drie jaar. Na De Val ging een stuk vlotter, maar anderhalf jaar ben ik er toch wel mee bezig, schat ik.
Hoe verliep het schrijfproces van Na de val?
Aan de ene kant verliep dat soepel. Hoofdpersoon Sofie zat in mijn hoofd. Ze sprak tegen me, op een bepaald moment dacht ik zoals zij. Sofie tekent veel. In het boek gebruikt ze tekeningen om te communiceren met de lezer. Tijdens het schrijven van Na De Val maakte ik elke dag een tekening in de stijl van Sofie. Aan de andere kant heeft het boek een complexe plot met allerlei verwijzingen. Om die goed te laten kloppen is zorgvuldigheid geboden.
U schreef eerste vooral korte verhalen. Waarom heeft u besloten om ook een stap te maken richting het genre roman?
Ik hou van korte verhalen, maar helaas is er in het Nederlandse taalgebied weinig belangstelling voor. Mensen die boeken kopen kiezen toch eerder voor een roman dan voor een verhalenbundel. Je zou verwachten dat er een kentering zou komen nu mensen over het algemeen steeds minder lezen, maar ik denk dat de concurrentie met podcasts en luisterboeken te groot is. Gelukkig zijn er nog steeds mensen die wél lezen en van boeken houden.
Het schrijven van een roman is een zware opgave, het vereist doorzettingsvermogen. Alles draait om discipline. Vanwege de lengte is het bepalen van de opbouw en de spanningsboog moeilijker dan bij een kort verhaal.
Als u naar een onbewoond eiland zou moeten en u mag vijf dingen meenemen, wat neemt u absoluut mee?
Als ik zeker weet dat ik niet terug zou keren in de bewoonde wereld – maar wie weet dat zeker? – zou ik kiezen voor praktische zaken: een mes, een hamer, een zaag, touw, en een vishengel. Daarmee kan ik dan hopelijk overleven. Als ik tijd overhoud na het zoeken naar voedsel, zou ik kunstwerken gaan maken van hout of steen, of ik zou gaan tekenen met houtskool.
Als ik zou kunnen terugkeren in de samenleving is het vastleggen van mijn avonturen op het eiland natuurlijk interessant. Ik kan ze dan later uitwerken tot een boek of een scenario voor een film of Netflix-serie. In dat geval zou ik kiezen voor pen en papier, een zeewaardige roeiboot, een jerrycan en een afsluitbare plastic doos om zoet water en voedsel mee te kunnen nemen.
Waarover zou u nog echt eens een boek willen schrijven?
Dat is een lastige vraag. Er zijn zoveel onderwerpen die me interesseren. Ik heb meer ideeën dan tijd, vrees ik. Het zijn de bekende thema’s die mij boeien: liefde, haat, schuld, vergeving, geheimen.
Staat er al een nieuw boek in de planning? Zo ja wanneer hoopt u dat deze zal verschijnen?
Ik ben druk bezig met mijn derde roman. Het wordt spannend of het manuscript op tijd af is om in 2021 nog te verschijnen, maar ik doe mijn best.
Boekensteeg 